بررسی و درمان سرد مزاجی زنان
بسیاری از خانم ها از نداشتن تمایلات جنسی رنج می برند. این مشکل در هر نژاد و کشوری شایع است.
چون سرد مزاجی جنسی در خانم ها معمولا به یک سری از روش ها و شیوه های غلط در زندگی روزمره نیز می تواند مربوط شود؛ به همین دلیل برای درمان این عارضه در خانم ها باید به صورت همه جانبه تمام موارد از جمله مسایل هورمونی، بیماری های مختلف، نوع روش زندگی و عوامل مختلف روانی مانند استرس در زندگی روزمره توسط متخصص مربوطه بررسی شود تا بتوان با درمان عوامل زمینه ای، تغییر در برخی از روش های غلط و یا اصلاح شیوه های مختلف رفتاری در خانم مبتلا، این عارضه را درمان کرد.
معمولا
درمان سرد مزاجی در خانم ها، شامل درمان های غیر دارویی می شود، هر چند
در برخی موارد از درمان دارویی نیز در برخی افراد، تحت نظر متخصصان مربوطه
می توان بهره برد.
* یکی از روش های درمانی موثر در سرد مزاجی
خانم ها، شامل استفاده از روش های صحیح در شیوه ی زندگی و ارتباط با همسر
است. تعدیل و تغییر شیوه ی زندگی عبارت
است از ورزش کردن مرتب، استراحت کافی، آموختن روش های کنترل استرس و
اجتناب از مصرف سیگار، مواد مخدر و الکل.
* یکی دیگر از روش هایی که می توان برای
درمان این عارضه از آن بهره گرفت،
تقویت ماهیچه های لگنی با استفاده از روش " کگل " است. در این روش فرد،
عضلات لگن خود را سفت می کند، به طوری که می خواهد جلوی ادرار کردن خود
را بگیرد و تا شماره پنج می شمارد، سپس عضلات را شل می کند و مجددا این
عمل را تکرار می کند.
* برخی از
بیماری
های زمینه ای که فرد به آن ها مبتلا است، می تواند باعث بروز سرد مزاجی
در زنان شود. به همین علت باید به مسایل پزشکی و روانی فرد بیمار توجه کرد.
بیماری
هایی مانند افسردگی، اضطراب، بیماری دیابت، بیماری های قلبی عروقی، جراحی
های لگنی، سرطان ها، مشکلات غده ی تیروئید، برخی از بیماری های عصبی و...
از جمله بیماری هایی هستند که در درمان سرد مزاجی باید به آن ها توجه کرد.
همچنین توجه به عوامل دیگر مثل بالا
رفتن سن، بارداری، یائسگی و مصرف برخی از داروها که کاهش تمایل جنسی از
عوارض آن می تواند باشد، در بروز این عارضه موثر است.
* روش دیگر درمان عارضه ی سرد مزاجی خانم
ها، تجویز برخی از داروها توسط پزشک معالج است. درمان های دارویی از جمله
استفاده از هورمون های زنانه ی استروژن و پروژسترون، در خانم هایی که
دچار مشکلاتی در ارتباط با این دو هورمون مهم زنانه هستند، یکی از روش های
درمان سرد مزاجی خانم ها است.
تجویز
هورمون مردانه ی تستوسترون از دیگر موارد دارو درمانی است که البته هنوز
توسط
FDA تایید نشده است.
استفاده
از برخی قرص ها مثل سیلدنافیل و تادالافیل در خانم هایی که دچار عوارض
جنسی ناشی از مصرف داروهای ضدافسردگی شده اند، مرسوم است.
همچنین تاثیر دارویی به نام تیبولون که جهت درمان پوکی استخوان استفاده می شود، در افزایش میل جنسی افراد موثر بوده است.
نکته ی مهم در بحث دارو درمانی جهت درمان اختلالات جنسی، تجویز دارو توسط پزشک متخصص در درمان مشکلات جنسی است.
منبع : salamatiran.com ارسال مطلب از : سید مهدی حجازی
اعتیاد جنسی چه درمانی دارد؟
پزشکان می‌گویند رفتارهای جنسی اجباری و بی‌اختیار ممکن است برای بعضی‌ها مشکل‌آفرین باشد و باعث شود آن ها به رفتارهای خود تخریب‌کننده‌ای روی آورند که ناشی از میل جنسی‌شان است....
بسیاری از مشاهیر در زمینه های ورزشی ، گویندگی و .... که پس از چند رسوایی
جنسی در محل کار، از شغلشان اخراج شده اند. ادعای آنان و دیگرانی که مشابه آنها
هستند، این است که آن ها بیمارند و بیماری‌شان اعتیاد جنسی است! آیا پزشکان نیز
ادعا را تایید می‌کنند؟
اغلب آنان به بیماری‌شان اعتراف کرده‌اند و وارد برنامه‌های درمان اعتیاد جنسی
شده‌اند. متخصصان بهداشت روانی نیز توافق دارند که برخی افراد به نحوی غیرقابل
کنترل و زیان‌رسان، خود را در رفتارهای جنسی غرق می‌کنند و واقعا نمی‌توانند
جلوی خودشان را بگیرند. اما در این مورد که آیا این نوع رفتار را باید یک
اعتیاد به حساب آورد یا یک اختلال روانی، هنوز اختلاف نظر هست.
آیا میشود نام این بیماری را اعتیاد جنسی گذاشت؟
در نسخه جدید «راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی» که روان‌پزشکان برای طبقه‌بندی بیماری‌های روانی از آن استفاده می‌کنند، یک رده جدید برای اعتیادهای رفتاری قرار داده شده که اعتیاد به امور جنسی را شامل نمی‌شود.
دکتر مارتیناپی‌کافکا، استادیار بالینی روان‌پزشکی در دانشکده پزشکی هاروارد و یکی از اعضای تجدیدنظرکننده این راهنما، میگوید: «در حال حاضر شواهد تجربی کافی برای نامیدن این اختلال به نام «اعتیاد جنسی» وجود ندارد.» اما روان‌درمان‌گران فعال در حوزه اعتیاد جنسی، با این نظر موافق نیستند. داگلاس وایس، روان‌شناس و مدیر اجرایی مرکز مشاوره قلب در کلرادو اسپرینگ، در این باره میگوید: «ما بیش از 28 سال است که در حال درمان چنین معتادانی هستیم!» اما دکتر کافکا میگوید: «مشکلاتی در مورد تلاش برای گنجاندن رفتارهای اجباری جنسی در مدل روان‌پزشکی پذیرفته‌شده برای اعتیاد وجود دارد.»
ثابت نشده است که مانند اعتیاد به مواد مخدر، فرد معتاد جنسی نیاز به مقادیر
فزاینده رفتار جنسی برای رسیدن به همان میزان ارضا در دفعات قبل داشته باشد.
اگرچه برای این افراد، مشکل است که جلوی رفتارهای جنسی ـ اجباری خود را
بگیرند اما هنوز پژوهشگران مطمئن نیستند که این بیماران هنگام قطع این رفتارها
دچار علایم ترک شوند.
همچنین اعتیاد به امور جنسی اگرچه شامل دست زدن به رفتارهای پرخطر و
ماجراجویانه میشود اما شواهد قوی وجود ندارد که مانند سایر اشکال اعتیاد،
میزان این رفتارها در طول دوره اعتیاد جنسی اوج بگیرد.
به قول دکتر کافکا، مشکل در تلاش برای به کار بردن مدل اعتیاد برای
فعالیت‌هایی است که ماهیتی زیستی دارد. او میگوید: «اعتیاد
به مصرف مواد مخدر یا قماربازی آن‌قدر مانند تمایل به فعالیت جنسی، منشأ زیستی
ندارند. همه ما غذا می‌خوریم، می‌خوابیم و به فعالیت‌های جنسی می‌پردازیم و
مشکل است به رفتاری که بخشی از زندگی معمول انسان است، برچسب اعتیاد زد.»
روان‌پزشکان توانسته‌اند اختلالات در سائق‌های زیستی را تشخیص داده و مورد
بررسی قرار دهند، بدون اینکه آنها را اعتیاد بنامند. برای مثال، افرادی را که
به‌طور بی‌اختیار و اجباری در غذا خوردن افراط می‌کنند، مبتلا به جوع عصبی
می‌نامند، نه معتاد به غذا.
اختلال پرکاری جنسی
وایس پیشنهاد می‌کند که یک رده جدید بیماری به نام اختلال پرکاری جنسی یا فعالیت جنسی بیش از حد در راهنمای تشخیص بیماری‌های روانی تعریف شود که رفتارهایی را که تا به حال اعتیاد به امور جنسی خوانده می‌شد، دربرگیرد.
این رده تشخیصی جدید شامل فعالیت‌هایی مانند بی‌بندوباری شدید جنسی، وابستگی بیش از حد به فیلم‌ها و عکس‌‌های وقیح و خودارضایی اجباری میشود. وایس میگوید: «این رفتارها خصوصیات معینی دارند و هنگامی که به صورت مکرر و فراوان انجام می‌شوند، به عواقب زیان‌باری می‌انجامند.»